İnsan başına gelmeyince, gözüyle görüp yaşamayınca anlayamıyormuş sahiden. Eskiden beridir söylerler, anlatırlar hani bu evlilik kurumunu. En başından söyleyeyim ki benim fikrim; insan kendisini ne kadar tanıyorsa, mantığını ne kadar kullanabiliyorsa o kadar doğru kararlar alınır evlilik için eş seçmekte.
Sözüm meclisten dışarı ama ne için evlendiğini yada evleneceğini bilmeli bence insan. Ha tabi diyeceksiniz belki "şartları biz seçemedik, bize sunulan buydu." Buna da katılırım haklıdır bu durumda olanlar. Sözüm size değil hiçbir zaman...
Benim bahsettiğim; aklı, mantığı, bulunduğu çevre...vs. her şey müsaitken hiç düşünülmeden seçilen uygunsuz eşlerdir. Herkes kendi bilir o ayrı ama bir ömür geçirilecek beraberlikte nasıl hiç tanımadığı birisiyle evlenebilir insan. Erkek mantığı apayrı tabi,ben düşünemiyorum sizin mantığınızla.
Mesela; evlenecek kadının güzelliği yeter mi bir ömür geçirmeye? Yada güzel yemekler yapıyor olması mı? Ben bile kadın halimle korkuyorum, oyun değil bu bir ömür yani. Oysa ki bizim toplumumuzda en son korkması gereken kadın değil mi? Ne de olsa adam çalışır, evine bakar mantığıyla düşünürsek..
Yok yok... Hiç bana göre değil. En iyisi ben yine bildiğimi okuyayım, sizde kendi bildiğinizi. Hepimizin düşünce şekli farklı tabi saygı duyarım. Ama bir ömür geçirilecek insan paylaşımcı ve vicdan sahibiyse gerisi teferruat gibi geliyor sanki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder